Nieuws

Bij Bernard verdwenen de dames al vroeg van het bord en met de ontstane gesloten stelling verdween ook precies de goesting om verder te spelen? Zo werd na 18 zetten al een eerste remise gespeeld, een tactische zet werd gefluisterd om nog één teampunt uit de brand te spelen en zich zo kampioen te kronen? Martijn toverde een Aljechin op het bord en stoomde door in het centrum na een naar eigen zeggen slap begin. Dan deed zijn rivaal het nog minder, want ons eerste bord kwam een pion voor en zorgde voor een vervelende net niet promovendus op de zevende rij. Die laatste bezorgde de Gentenaar nogal wat kopzorgens en even later gaf hij dan ook op omdat er nogmaals pionwinst te rapen viel. Fabio had serieuze last van kampioenenstress. Hij kwam verschrikkelijk slecht uit de opening, hield er een passieve stelling aan over en offerde dan maar een pion om toch enigszins aan bod te komen en initiatief te bekomen. Helaas bracht het pionoffer geen soelaas maar bakken ellende. Fabs sleepte zich naar het einde en werd op zet 60 uit zijn leiden verlost. Het werd zijn enige nederlaag in de Interclubs, maar dan op een heel slecht ogenblik. Warre moest dan ook de meubelen redden en had genoeg aan een remise om het kampioenenpunt binnen te halen. Het begon slecht voor de benjamin van het team met pionverlies in de opening. Warre heeft al meermaals bewezen een vechter en zelfs een goed schaker te zijn 😀. Hij kon profiteren van de ontwikkelingsachterstand van zijn overbuur en na stukgeruil kon hij zijn verloren soldaatje terugwinnen. Zijn rivaal wou nog niet berusten in remise en speelde naarstig verder. Toen hij in tijdnood nog een pion verloor, moest hij wel Warres tweede remisevoorstel aanvaarden. 2-2 wezen de bordjes finaal aan en dat was genoeg voor de titel, het kampioenenbal kon losbarsten...

Roeselare 2 kreeg nog een taaie tegenstander voor zijn kiezen met Oudenaarde 2 net voor hen gestationeerd in het klassement. Pauwel verscheen goed opgewarmd aan zijn bord na een langere dan voorziene fietstocht naar Roeselare. En eigenlijk was hij nog te vroeg want de bezoekende ploeg had moeite om een parkeerplaats te vinden. Tien na twee stormden ze het lokaal binnen en Pauwel kreeg een Siciliaanse Scheve(ninger) te verwerken. Hij was verrast en na tien zetten liep het dan ook scheef... Een totaal verkeerd gecalculeerd stukoffer bezorgde onze Torrewachter een warme schaaknamiddag. Hij kwam onder zware druk en ontsnapte aan een zekere nederlaag omdat zijn rivaal niet de beste zetten vond. Na wat geruil van stukken verminderde de druk en ons tweede bord kon herademen. In de eindfase kon een verdubbeling van de torens voor een Oudenaardse zege zorgen, maar die kwam er niet. Pauwel kreeg nu de nodige tijd om zijn monarch in veiligheid te brengen en dat bleek genoeg voor remise. Erik nochtans uitstekend 'geplaatst' op het laatste bord speelde zijn slechtste match van het seizoen. De oorzaken waren volgens hem legio: Een mix van beperkte openingskennis, een totaal gebrek aan inspiratie, strategisch mispakken in het middenspel en dan ook nog eens een belabberd eindspel waren méér dan voldoende voor een zure nederlaag. Een aanval die verre van sterk bleek kostte hem een pion die later voor de doodsteek zou zorgen. Yannick begon stevig en zorgde al vroeg voor een drietal pionneneilandjes bij zijn rivaal. Hij noteerde net niet het punt naast zijn naam en dat zou voorbarig blijken, want onze Torrewachter vond de opening en de goede zetten maar niet en ging dan ook uitgeblust in op de puntendeling voorgesteld door zijn overbuur. Het beste heb ik gehouden tot nu: Ons eerste bord Marc was weer eens lyrisch ontroerd. Zou hij een delirium krijgen van verliezen? Ik laat het oordeel aan u over... Marc: "Wat een pracht van een dag, gevuld met de gebruikelijke dosis teleurstelling. Het schaakbord lag daar, een arena van hoop die al snel in rook opging. Een Siciliaanse opening? Ach, waarom de moeite, als de uitkomst toch al vaststaat? De blunder kwam natuurlijk op het perfecte moment – een klein meesterwerk van zelfvernietiging. De stukken keken je aan, niet met spijt, maar met die onmiskenbare blik die zei: ‘Echt? Dit is je beste poging?’ En daar zat je dan, verloren in een slechtere stelling, de wereld lachte, want dat doet ze altijd. Het verlies kwam als een oude vriend, vertrouwd en meedogenloos. Wat is het leven toch een schitterende verspilling."

*Als afsluiter nog dit: Het afgelopen Krekeltornooi in Tielt van vrijdag laatstleden was een groot succes met maar liefst 108 deelnemers. Ook de Torrewachters waren goed vertegenwoordigd met 9 (!) deelnemers. U kunt ze allen (?) terugvinden op deze uitslagen- en fotopagina.

Meester Keirse heeft deze week een partij op zijn bord uit het afgelopen C&D-Tornooi in Gent. Eén van onze Torrewachters nam het daar op tegen een oude bekende van Steven, studiegenoot Kristof Kegels. Beide kompanen studeerden af aan de Gentse Hogeschool voor schaakmeester. Een bizar toeval zorgt er nu vele jaren later voor dat Marc Ulenaers het opneemt tegen Meester Kristof en dat deze partij geanalyseerd wordt door Meester Keirse. De partij zelf was interessant voor de opening. Marc speelde een (in mijn ogen) eerder bizarre nevenvariant van het Italiaans waardoor het snel heel scherp werd. De witspeler (Kristof) kreeg interessante aanvalskansen, maar was daarin net niet doortastend genoeg. Toen Marc het initiatief kon overnemen kantelde het spel heel snel en werd Marcs aanval onhoudbaar. Veel plezier met Video 105: Kristof Kegels - Marc Ulenaers.